¡logró salir con vida!

En noviembre de 2005 la Asamblea General de las Naciones Unidas declaró el 27 de enero como el Día Internacional de Conmemoración en Memoria de las Víctimas del Holocausto.

Jaime Vázquez

Así que he pensado que estaría bien, hoy 27 de enero, poner cara y nombre a un entrimeño, el único creo, que estuvo en un campo de concentración y ¡logró salir con vida!. Ese entrimeño fué mi tio Jaime, el padrino de mi madre y de mi hermano.

Parece mentira que unos hechos ocurridos a miles de kilómetros llegasen a tener repercusión en una pequeña aldea de Entrimo.

De mi tio Jaime solo conservo dos recuerdos ya que murió siendo yo muy pequeña. Uno de ellos es que me daba vino con azúcar, toda una aventura para mi que no me dejaban beber vino en casa. Y el otro recuerdo es de el sentado al sol con unos números azules marcados en el brazo (su número de preso). Supongo que la imagen de esos números se quedó grabada en mi mente porque en aquella época los tatuajes eran algo extraño para una niña, y más cuando vives en un pequeño pueblo.

Sobre su época desde que le capturaron hasta que volvió a Bouzadrago me ha llegado lo poco que él explicó a la  familia y alguna información que he sacado de ir atando cabos. Cuando tenga un poco de tiempo os explicaré más sobre ese episodio de su vida aquí en el blog.

Aquí os dejo una noticia que hace referencia a mi tio Jaime:

http://www.laregion.es/noticia/166218/noticia-correo/

¿Qué es el Holocausto?:

La palabra "Holocausto'' proviene del griego "holo'' que significa total y "kaio'' que significa quemar, en su origen  hacía referencia a un rito religioso en el que se incineraba una ofrenda, pero actualmente se refiere a cualquier desastre humano a gran escala y  especialmente,  se refiere a la política de exterminio de los judíos residentes en Europa llevada a cabo por la Alemania entre 1933 y 1945, que tenía como objetivo prioritario la reestructuración racial de Europa.

La ideología en la que se basaba esta reestructuración sostenía que “el judío” era el origen de todos los males: el pacifismo, el marxismo, la democracia, el cristianismo, la masonería, el desorden,  la degeneración racial...

Aunque los judíos eran el principal enemigo el régimen nazi también asesinó y persiguió a otros grupos humanos como los gitanos, los prisioneros de guerra, los discapacitados, los disidentes religiosos o políticos, los homosexuales...

Entrimo: ¿Onde é?

Entrimeños, a ver quen acerta!!...

A Ruta de Queguas en Entrimo

Unha das actividades que máis me agrada facer en Entrimo é o sendeirismo.

Así que hoxe vouvos falar dunha das miñas rutas preferidas: a Ruta de Queguas (P.R-G27)

Nesta ruta ademais  dunhas panorámicas de película podemos ver As Cortes de Carballeira e o dólmen, coñecido como "Casa dá Moura", da época do Neolítico.

A ruta fai 6,5 km aproximadamente e pódese facer nunhas 2-3 horas. É de dificultade media porque ten algunhas subidas pero o camiño é moi transitable e está ben sinalizado. Non ten perda.  
Iniciamos e finalizamos a ruta no mesmo punto, en Queguas.

Collemos a pista que parte da aldea de Queguas, veredes o letreiro indicando o inicio da ruta. Ata chegar ás Cortes da Carballeira gran parte da ruta transcorre por un camiño empedrado entre terreos. 

Nótase que noutras épocas o camiño foi moi transitado polos carros de vacas, aínda se poden ver os sucos que deixaron as rodas na pedra.

Capela dá Ascensión

Non é de estrañar que ás cortes se chamen "Ás Cortes dá Carballeira" porque os carballos que ten arredor son espectaculares. Soamente por ver os carballos e a Capela dá Ascensión xa paga a pena o percorrido.
Unha vez pasadas ás cortes o camíño énchese de monte.

Media hora máis tarde chégase á chaira onde está a "Casa dá Moura", monumento funerario dos homes da prehistoria. 
Vendo o sitio, un entende que fose un lugar ideal para as tribos neolíticas que tiñan na caza unha das súas fontes principais de supervivencia. A altura rolda vos 1.000 metros e o monte é baixo.

Dómen "A Casa dá Moura"

Dende alí temos unhas vistas da Serra de Queguas e das montañas graníticas da Serra do Leboreiro inmellorables.
De regreso a Queguas o camiño, de baixada suave, permítenos disfrutar da paisaxe.

O Carballo e a Sobreira

Carballo grande na Feira Vella

O primeiro “¿onde é?” que colguei foi a foto dun carballo que hai no cruce da Feira Vella á beira da carretera que vai para Ourense.
Pensei que sería difícil de adiviñar pero un entrimeño residente en Brasil, Marcial, deseguida acertou. E despois outra persoa díxonos que ese carballo era coñecido como “O carballo grande”.
Parece ser que os carballos chaman a nosa atención. Non é de extrañar pois debe ser a árbore máis querida en Galicia.

Carballo da Sobreira
 en Ferreiros

En Ferreiros temos o Carballo da Sobreira. Estou segura que moita xente da aldea se preguntásemos cal é o elemento máis representativo de Ferreiros contestaría “O carballo da Sobreira”. Á súa sombra sentáronse xeracións, e presidiu centos de festas.
Mirade se é importante a Sobreira que dá nome ao sitio onde están situados as tres cousas máis importantes do lugar.  A capela, coñecida como “a capilla da Virxe da Sobreira” o  cruceiro que é “o cruceiro da Sobreira” e o carballo chamado “o carballo da Sobreira”. Os tres xuntos forman un conxunto espectacular.

A Sobreira en Ferreiros

¿Sabedes o que é unha sobreira?, eu non tiña nin idea ata que investiguei un pouco en internet. Resulta que unha sobreira é unha especie de carballo (Quercus suber L.), tamén coñecida por corticeira (en castellano alcornoque).
O carballo (Quercus sp.) é do xénero de árbores caducifolios moi robustos. En Galicia atopamos diferentes especies dentro do xénero Quercus. Destas a máis importante é o carballo común (Quercus robur L.), e a sobreira é outra especie dentro do xénero Quercus.

A Sobreira en Ferreiros

Así que parece que dicir “O carballo da sobreira” sería como dicir en castelán “el roble del alcornoque”.
E ¿sabedes que o carballo pode chegar ata os 1000 anos e pode pasar dos 40 metros de altura? ¡Realmente é unha árbore espectacular!
Pódese atopar por tódolos lugares, tanto en chairas como en ladeiras rochosas, ainda que prefire os terreos frescos sen grandes secas e por debaixo dos 1000 metros de altitude.
O seu tronco é dereito, ten a cortiza grisácea e as follas caedizas. O froito, moi apreciado como alimento para os porcos, chámase landra e mide entre 1 e 2 centímetros. 
O carballo florece en abril e maio e da o froito en outono.
É unha especie en regresión debido á  influencia humán, xa que foi e inda é substituida polo piñeiro e o eucalipto de máis rápido crecemento.
O conxunto de carballos en Galicia chámase carballeira, tamén carballal ou touza.
As carballeiras situadas a máis de 700 metros de altura, ademais de carballos, presentan exemplares de castiñeiros e bidueiras, xunto a fentos e silvas, mentres que nas carballeiras situadas a menos de 700 metros os carballos preséntanse acompañados por exemplares de acivro, pereira, érbedos, torviscos, loureiro...
Esto é todo por hoxe. Acabo o artigo desexando que poidamos ver en pé durante moitos anos máis o noso querido Carballo da Sobreira.

"Miña Virxe da Subreira

é amiga da goteira;

póñenlle o carballo á porta,

heille plantala videira."

(Do Cantigueiro popular da Baixa Limia,

de Xoaquin Lorenzo)

Entrimo: ¿Onde é?

¡Feliz Año Nuevo a todos!
Aquí está o primeiro ¿onde é? do 2012
Non me negaredes que a foto é impresionante!!! Como o é o sitio.

Capela de San Antonio nas Quintans, Galez

Interior da Capela de San Antonio nas Quintans, Galez